- мунчалтыкташ
- -ем1. понуд. от мунчалташ.2. катать, катить; покатать, покатить кого-что-л. (на лыжах, санках). Пӧ ръеҥйоча-влак йолан ий волеш Микакым мунчалтыктынешт, тудым шкешт дек ӱжыт. Я. Элексейн. Мальчики хотят покатать Микака на ледяном корыте, зовут его к себе. (Сакар) луй йоктарыме лум пале дене ечыжым мунчалтыкташ тӱҥале. С. Чавайн. Сакар свои лыжи покатил по следу куницы.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.